دستگاه جوجه كشي ميني كاكس جنسيس (چرحش اهرمي)	ماشين جوجه كشي ميني كاكس جنسيس (چرخش اتومات)	دستگاه جوجه كشي كاكس خانگي
ماشين جوجه كشي گلدن كاكس جديد	دستگاه جوجه كشي كاكس خانگي ديجيتال	ماشين جوجه كشي تويين كاكس با ترنر شاخكي
دستگاه جوجه كشي تويين كاكس شترمرغ	دستگاه جوجه كشي تويين كاكس تمام اتومات	دستگاه جوجه كشي دابل كاكس
ماشين جوجه كشي جنرال كاكس	دستگاه جوجه كشي گرين كاكس	دستگاه جوجه كشي مام كاكس تخم مرغ (jn2-61)
ماشين جوجه كشي دابل كاكس شترمرغ	ماشين جوجه كشي مام كاكس شترمرغ (jn2-61)	مادر مصنوعي
ماشين جوجه كشي گالا كاكس	دستگاه جوجه كشي مگا كاكس	ماشين جوجه كشي يوني كاكس

آيا به دنبال يك دستگاه جوجه كشي هستيد؟

ما براي شما يك راه حل داريم:

آيا تا به حال فكر كرده ايد كه چقدر برق مصرف مي شود تا يك دستگاه جوجه كشي براي 21 روز كار كند؟

اگر براي روشن نگه داشتن دستگاه از موتور برق استفاده مي كنيد، آيا تا به حال فكر كرده ايد كه چقدر سوخت (برق يا گازوئيل ) مورد نياز است؟

با پرداخت هزينه برق و سوخت، آيا تا به حال فكر كرده ايد كه چقدر جوجه ها براي شما گران تمام مي شود؟

پس همين الان دستگاه هاي چوبي و فلزي و دستگاه هاي با مصرف برق بالا را كنار بگذاريد.

محصولات سبز ما به شما در حفظ كره زمين و صرفه جويي مالي كمك مي كند.

براي اولين بار در دنيا، دستگاه هايي با مصرف برق پايين و قابليت كار با باتري و انرژي خورشيدي وارد بازار شده است.

لطفا چند دقيقه به اين موضوع فكر كنيد:

چرا بهتر است به جاي يك دستگاه جوجه كشي بزرگ، چند دستگاه كوچك  خريداري شود؟

به دلايل زير به شما پيشنهاد مي شود كه به عنوان مثال بجاي يك دستگاه 1000 تايي ، چهار دستگاه 240 تايي خريداري نماييد.

1. قيمت دستگاه جوجه كشي 1000 تايي تقريبا با قيمت چهار دستگاه 240 تايي برابر است .
2. دستگاه هاي كوچك با خطوط هوايي قابل حمل هستند در حاليكه دستگاه هاي بزرگ تر با كشتي جا به جا مي شوند و حمل آنها حدودا 2 ماه طول مي كشد.
3. در دستگاه هاي با ظرفيت بالا، اگر يكي از تخم ها آلوده باشد، تمام تخم هاي موجود در دستگاه را آلوده خواهد كرد. حتي بعضي مواقع تخم آلوده در دستگاه ترك مي خورد و آلودگي پخش مي شود. در صورتيكه در دستگاه هاي كوچكتر، اگر اتفاقي در يكي از دستگاهها رخ دهد، بقيه تخم ها در ساير دستگاهها سالم خواهند ماند.
4. بعضي از مصرف كنندگان و دامپروران تخم نطفه دار به مقدار كافي ندارند و اگر فرضا روزانه 100 تخم داشته باشند بنابراين براي پر كردن يك دستگاه 1000 تايي بايد 10 روز صبر كنند. در نتيجه وقتي بخواهند دستگاه را روشن كنند، از عمر بعضي از تخم ها بيشتر از 10 روز ميگذرد.

بايد به اين نكته توجه داشت كه تخم هايي با موفقيت جوجه مي شوند كه داراي عمر كمتر از 7 روز باشند و بيش از 50% تخم هاي با سن بيشتر، به جوجه تبديل نخواهند شد.

به همين دليل پر كردن يك دستگاه بزرگ دشوار است و طول خواهد كشيد در حاليكه دستگاه هاي 240 تايي با سهولت و سرعت بيشتر پر خواهند شد.

پس پيشنهاد ما اين است:

استفاده از چند دستگاه كوچك به جاي يك دستگاه بزرگ

       در ساخت اين دستگاه ها از فلز استفاده نشده زيرا رطوبت بالا ،بدنه و مفصل هاي فلزي (هر نوع فلز) را متلاشي نموده و از طول عمر دستگاه مي كاهد 

       1 - شركت كاكس داراي سرويس خدمات پويا و حرفه اي مي باشد .

  2 - دستگاه هاي كاكس داراي بدنه پي وي سي با استحكام بالا بوده و براي اولين بار در دنيا، بدنه دستگاه از تركيبات يك مونومر خاص و قابل تعويض ساخته شده و داراي روكش پي وي سي مي باشد. تركيبات مونومري عايق حرارتي و صوتي خيلي خوبي بوده و مي تواند دماي درون دستگاه را حفظ نمايد و شرايط ايده آلي را براي تخم ها ايجاد نمايد .

   3- سنسورهاي كه در ساخت دستگاه استفاده شده است سويسي و بسيار دقيق مي باشند .

   4 - ضخامت ايزولاسيون حرارتي دستگاه ها بيست و دو ميلي متر مي باشد . 

   5 - طراحي ظاهري محصولات كاكس، زيبا و منحصر به فرد مي باشد .

   6- استفاده آسان از محصولات كاكس، از دلايل پرفروش بودن آنها مي باشد .

   7 - كابينت دستگاه قابل شستشو بوده و بعد از هر دفعه عمليات جوجه كشي ميتوانيد قسمت پايين كابينت را با آب گرم بشوئيد .

   8- قيمت محصولات رقابتي و مناسب مي باشد .

   9- كليه محصولات شركت، يك سال گارانتي و پنج سال خدمات پس از فروش دارند .

   10-كليه قطعات يدكي دستگاه ها قابل تامين مي باشند .

       - براي اولين بار در دنيا بدنه دستگاه از تركيبات يك مونومر خاص (قابل تعويض) ساخته شده  و داراي روكش پي وي سي(PVC) مي باشد.

- بدنه تمام دستگاههاي موجود در بازار دو جداره مي‌باشد و معمولاً باكتري و قارچ، خود را به جدار وسط دستگاه رسانده و در آن محل تكثير مي‌شوند و از آنجا كه هيچگونه دسترسي براي ضدعفوني كردن جدار وسط دستگاه وجود ندارد، بعد از چندين دفعه كه عمليات جوجه‌كشي انجام مي‌گردد، بازدهي دستگاه گاها تا 90% كم ميشود.

- تركيبات مونومري عايق حرارتي و صوتي خيلي خوبي بوده و مي‌تواند دماي درون دستگاه را حفظ نموده و شرايط ايده‌آلي را براي تخم مرغها ايجاد نمايد.

- كابينت هاي مونومري انرژي حرارتي را به خود نمي‌گيرد ولي در سيستم‌هاي فلزي و چوبي مقداري از انرژي حرارتي صرف گرم شدن بدنه دستگاه مي‌گردد.

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

 تغذيه:
شتر مرغ ها، پرندگاني علفخوار هستند و رژيم غذايي آنها شبيه نشخوار كنندگان است. يونجه و ذرت درصد بالايي از تركيب غذايي شتر مرغ را شامل مي‌شود. به دليل دارا بودن روده‌هاي دراز و طويل قدرت هضم بالا در خصوص مواد فيبري را دارند. جوجه‌ها معمولاً تا يكي دو روز بعد از هچ احتياج به تغذيه نداشته و سپس از غذاي با پروتئين 23% شامل كنستانتره و علوفه خشك به صورت كرامبل تغذيه مي‌شوند. استفاده از يونجه سبز در طول دوره رشد از اهميت خاصي برخوردار است. جهت هضم بهتر غذا بهتر است سنگريزه در اختيار پرنده قرار گيرد. تا سه ماهه اول پرورش ميزان يك كيلو خوراك در شبانه روز 23% پروتئين و تا شش ماهگي به طور متوسط 8/1 كيلوگرم خوراك با پروتئين 20% كافي مي‌باشد. شتر مرغها از شش ماهگي تا رسيدن به سن بلوغ (5/2 سالگي) به طور متوسط روزانه 5/2 كيلوگرم دان به صورت پلت شامل علوفه خشك آسياب شده و كنسانتره مي‌خورند (8 قسمت كنستانتره + يك قسمت علوفه خشك آسياب شده)

   از يك روزگي تا سه ماهگي: جوجه شترمرغ مي‌تواند از باقيمانده كيسه زرده براي مدت 7 تا 10 روز ابتداي زندگي اش تغذيه كند. اطمينان از اينكه جوجه شترمرغ‌ها آب مصرف مي‌كنند، اهميت دارد. در غير اينصورت ممكن است نياز به افزايش شدت نور يا تغيير درجه حرارت سالن باشد.
توصيه مي‌شود كه خوراك مصرفي جوجه‌ها در ابتدا به شكل خرد شده باشد و اگر از روش پرورش روي كف سالن استفاده مي‌شود، طي هفته اول خوراك روي روزنامه يا كارتن‌هاي تخم‌مرغ ريخته شده و پس از آن مي‌توان دانخوريها را وارد سالن كرد.
براي جلوگيري از اشكالات پا و اختلالات اسكلتي بايد رشد اوليه شترمرغ‌ها كنترل شود. محدود كردن مقدار انرژي خوراك بين 9 و 10 مگا ژول انرژي متابوليسمي در كيلوگرم معمولاً براي كنترل رشد كافي است.
با وجودي كه شترمرغ‌ها توانايي هضم الياف بيشتري نسبت به ساير پرندگان اهلي دارند (به دليل تخمير در روده بزرگ) ولي تنها پس از رسيدن به سن معيني توانايي انجام اين كار را بدست مي‌آورند. لذا بهتر است طي چند هفته اول زندگي جوجه‌ها جيره هايي با بيش از 5% الياف خام به آنها داده نشود. ضمناً توانايي جوجه‌ها براي هضم چربي در اوايل زندگي كاملاً پايين است. از اينرو نبايد بيش از 5% چربي به آنها داده شود.
   از 3 ماهگي تا يكسالگي:
احتياجات تغذيه اي پرندگان با افزايش سن آنها تغيير مي‌كند. لذا انرژي و الياف خام افزايش و مقدار پروتئين خوراك كاهش مي‌يابد. بايد الياف جيره را در چهار تا پنج ماهگي به حدود 11-10 درصد افزايش داد. ضريب انرژي زايي خوراك بايد به حدود 5/10 –10 مگا ژول انرژي متابوليسمي بر كيلوگرم افزايش يابد. مقدار پروتئين خام نيز بايد به تدريج به حدود 20-18 درصد كاهش يابد. تعادل بين غلظت‌هاي كلسيم و فسفر قابل دسترس بايد به نسبت 1: 2 – 8/1 حفظ شود. همچنين خوراك دادن بايد به صورت آزاد انجام شود.
   دوره پرواري:
چنانچه شترمرغ‌ها فقط براي گوشت و چرم پرورش يابند، مي‌توان نرها را جداگانه پرورش داد زيرا آنها سريعتر رشد كرده، نياز به جيره‌هاي با پروتئين بالاتر داشته و به عنوان تبديل كننده‌هاي خوراك براي يك دوره طولاني‌تر نسبت به ماده‌ها از كارايي بيشتري برخوردارند. ضريب تبديل ماده‌ها زودتر خراب شده و لذا مجبورند در وزن پايين تري نسبت به ماده‌ها روانه بازار شوند. جيره غذايي شتر مرغهاي پرواري با شترمرغهايي كه جهت گله مادر نگهداري مي‌شوند تفاوت دارند. معمولاً شتر مرغهاي گوشتي در سن يكسالگي قابل عرضه به بازار مي‌باشند و حدود 100 تا 125 كيلوگرم وزن دارند و كيفيت گوشت در سن يكسالگي مطلوب تر از هر زمان مي‌باشد. از هر لاشه حدود 50 كيلوگرم گوشت استحصال مي‌شود. غذاي شتر مرغهايي كه جهت گله مادر نگهداري مي‌شوند به طور متوسط روزانه با خوردن 4 كيلوگرم خوراك شامل كنسانتره و يونجه خشك و همچنين از طريق چراي يونجه سبز تأمين مي‌شود. شتر مرغ علاقه فراواني به چريدن در مزارع يونجه دارد به همين جهت در پرورش شتر مرغ كاشت يونجه را بايستي مدنظر قرار داد.
ضريب تبديل مواد غذايي در سنين مختلف تفاوت دارد در سنين اوليه رشد 8/1 و در 3 ماهگي 5/2 و در 6 ماهگي حدود 8 مي‌باشد. با توجه به اينكه تغذيه شتر مرغ در كيفيت پوسته، پر و گوشت پرنده تأثير مستقيم دارد چنانچه در تغذيه اين پرنده دقت كافي مبذول نگردد، بر كيفيت پوست و گوشت اثر منفي گذاشته و سودآوري آن مورد ترديد واقع خواهد شد.
   از يكسالگي تا توليد مثل:
نگهداري شترمرغ‌ها در شرايط ايده آل بسيار مهم است. چاقي يكي از مشكلات عمده اي است كه در محدوده سن يكسالگي و شروع توليدمثل بوجود مي‌آيد. همچنين گرسنگي كشيدن يا تغذيه كمتر از حد لازم، بلوغ جنسي را به تأخير انداخته و منجر به عملكرد ضعيف در طول توليد مثل مي‌شود. تركيبي از روشهاي محدوديت‌هاي كمي و كيفي خوراك مناسب‌ترين روش مي‌باشد. جيره اي متعادل با ويتامينها و مواد معدني لازم كه ضمنا پروتئين و انرژي آن در سطح پاييني باشد قابل قبول است. الياف جيره مي‌تواند تا 15% افزايش يابد. به شترمرغ‌ها بايد روزانه 5/1 كيلوگرم جيره داد. در هواي سرد دادن تغذيه با يك منبع غني پرانرژي (مانند دانه سوياي پرچرب) توصيه مي‌شود.

فصل توليد مثل:
از سن 18 ماهگي بايد به شترمرغ‌ها جيره مولد داده شود كه بايد داراي انرژي و پروتئين سطح بالايي بوده و از لحاظ الياف در سطح پاييني قرار داشته باشد. گرچه مقداري از الياف جيره مي‌تواند توسط شترمرغ به انرژي تبديل شود ولي آنها طي فصل توليد مثل نيازمند منبع سهل الوصول تري از انرژي مي باشند. بعلاوه 20% تخم شترمرغ را پوسته تشكيل مي دهد كه كلسيم جزء اصلي آن است. در نتيجه ضروري است كه سطوح كلسيم وفسفر قابل دسترس در شروع توليد مثل يا در 18 ماهگي افزايش داده شوند. در غير اين صورت تخم گذاري با مانع روبرو شده يا توليد تخم، نطفه‌داري و ميزان جوجه درآوري آن كاهش مي يابند و نيز اشكالاتي در تشكيل پوسته تخم ايجاد شده و يا تخم هاي بدون پوسته توليد مي شوند.
 

پرندگان در طول شبانه روز به آب نياز دارند. اين موضوع را بايد در طراحي لانه‌ها در نظر داشته باشيد كه احتمالا تأمين آب، هزينه اي را به شما تحميل خواهد كرد. در آب و هواي سرد، ممكن است نياز به نصب آبگرمكن‌هايي باشد تا دماي آب را براي همه پرنده‌ها در 20 درجه سانتيگراد ثابت نگه دارد و صرفا يخ نزدن آب كافي نيست.
شترمرغ‌ها علاقه به نوشيدن آب در حين غذا خوردن دارند كه اين عمل موجب كثيف شدن سريع آب مي‌شود و بنابراين بايد به طور منظم آب تميز در اختيارشان قرار گيرد. پرنده‌ها نياز مداوم به آب دارند و همين بر مصرف غذاي خشك تأثير مي‌گذارد. آب بسيار سرد يا گرم مصرف آب را تحت تأثير قرار داده و اغلب موجب كاهش مصرف غذا مي‌شود.

 توليد مثل:
شترمرغ وحشي در 4 تا 5 سالگي از نظرجنسي بالغ شده در حاليكه شترمرغ اهلي در2 تا 3 سالگي و ماده نيز كمي زودتر از نر بالغ مي‌شود. بعضي شترمرغ‌هاي اهلي ممكن است اولين فصل توليد مثل خود را در 18 ماهگي شروع كنند. شترمرغ‌هاي نر هنگام بلوغ پرو بال سياه و سفيد دارند. ماده‌ها و شترمرغ‌هاي نابالغ داراي پرو بال قهوه‌اي مايل به خاكستري تيره مي‌باشند. جنسيت نرو ماده را حدود هفت تا هشت ماهگي مي‌توان هنگام دفع ادرار يا مدفوع تعيين كرد زيرا آلت در اين مواقع بيرون مي‌آيد. بر خلاف ساير پرندگان، شترمرغ نر داراي آلت است و دفع ادرار و مدفوع از هم جداست. تفاوت كامل بين دو جنس حدود دوسالگي حاصل مي‌شود. نر فرآيند لانه سازي را قبل از جفت گيري شروع مي‌كند. لانه مي‌تواند در هر كجاي چراگاه توليد مثلي واقع شود. مزرعه دار براي پوشاندن لانه مي‌تواند يك سايبان با سقف شيب دار بسازد. اين سايبان بايد ابعادي حدود 3× 3 متر با ارتفاع 3 متر بوده و دو انتهاي آن به سمت شمال و جنوب باز باشد. با اين وجود بعضي شترمرغ‌ها ممكن است آنرا نپذيرفته و در عوض لانه‌هاي ساده خود را ترجيح دهند.
رفتار جفت گيري:
نرها مي‌توانند با چند ماده جفت‌گيري كنند. شترمرغ‌هاي اهلي به صورب جفتي يا سه تايي (تريو) براي توليد مثل نگهداري مي‌شوند.
تخمگذاري:
ماده مدت كوتاهي پس از جفتگيري تخمگذاري را شروع مي‌كند. اولين تخم بارور تقريباً 10 تا 14 روز پس از اولين جفت گيري گذاشته مي‌شود. از آن پس و تقريباً بدون استثناء تخمها يك روز در ميان بصورت كلاچ‌هاي 20 تا 24 تايي توليد مي‌شوند. بين دو كلاچ يك وقفه 7 تا 10 روزه وجود دارد. ماده‌هاي پرتوليد، در طول فصل توليد مثل بين 80 تا 100 تخم مي‌گذارند.
نسبت نر به ماده:
گرچه نسبت نر به ماده ( 1:1 ) در ابتدا براي كسب بالاترين ميزان باروري ايده آل بنظر مي‌رسد ولي به لحاظ سازگاري ممكن است نشانه اي ازوجود مشكل باشد. وجود جفت‌هاي ناسازگار مشكلي است كه گاهي اوقات هنگامي كه به شترمرغ‌ها اجازه داده مي‌شود جفتشان را انتخاب كنند رخ مي‌دهد. با اين وجود، از آنجا كه اينگونه انتخاب طبيعي جفتها به طور معمول در مزارع تجاري ممكن نيست، توليدكننده بايد نسبت به عملكرد و سازگاري آنها به حد كافي دقت نمايد. نسبتهاي نر به ماده از 1:2 تا 1:4 به لحاظ باروري مناسب است. نسبت بيشتر از 1:4 به اين علت كه نر ممكن است توانايي جفت گيري با تمام ماده‌ها را نداشته باشد توليد تخم‌هاي غيربارور را افزايش مي‌دهد.
جوجه كشي:
تخمهاي جوجه كشي اغلب براي مدتي قبل از جوجه كشي جمع آوري و نگهداري مي‌شوند. اين روشي معمول در مزارع است تا تخمها به تعداد كافي براي پركردن دستگاه برسند. حمل دستي ناملايم تخم‌هاي جوجه كشي مي‌تواند ساختار ظريف داخلي آنها را به هم زده و باعث عدم تبديل آن به جنين گردد.
اصول جمع آوري تخم ها:
- از ظروف تميز (معمولاً جعبه‌هاي مخصوص فوم دار) براي جمع آوري استفاده مي‌شود.
- از پاك كردن تخم‌ها با پارچه مرطوب پرهيز شده زيرا اين كار سريعترين راه براي آلوده شده آنهاست. از كاغذ سمباده نازك و خشك براي پاك كردن لكه‌هاي بزرگ كثافات استفاده مي‌شود.
- هنگام شستشوي تخمها بدقت دستورالعمل مربوط به غلظت ماده ضدعفوني رعايت شود.
- استفاده از نور ماوراء بنفش (در دامنه 300-200 نانومتر) به عنوان يك روش ميكروب‌كشي مؤثر توصيه مي‌شود.
- بايد تخمها را به تدريج قبل از بسته بندي براي ذخيره سازي خنك نمود.
 

درجه حرارت:
در دستگاههاي جوجه‌كشي كه هوا با مكش بيرون كشيده مي‌شود با توزيع حرارت يكسان پيرامون تخمها، درجه حرارت بهينه بوضوح نزديك مركز دستگاه بين 9/35 و5/36 درجه سانتيگراد مي‌باشد. در اين محدوده حرارتي جنين به طور صحيح نمو خواهد كرد. هنگامي كه جنين شروع به توليد گرما مي‌نمايد درجه حرارت را مي‌توان 7/0 درجه سانتيگراد كاهش داد (تقريباً 4 روز قبل از تفريخ). براي مدت طولاني به واسطه شباهت با شرايط جوجه كشي طبيعي اينطور فرض مي‌شد كه نتايج جوجه كشي مصنوعي خوب به وجود يك گراديان درجه حرارت كه از سطح افقي به سطح زيرين تخمها افزايش مي‌يابد بستگي دارد. براي مدتي اين ايده اثر زيادي بر طراحي ماشين‌هاي جوجه كشي با هواي ساكن داشت اما به واسطه عملكرد ماشين‌هاي جوجه كشي با مكش هوا نشان داده شد كه اين موضوع پايه و اساس محكمي ندارد.
رطوبت در طول جوجه كشي:
رطوبت براي نمو جنين بطور صحيح و تبديل آن به جوجه اي به اندازه طبيعي از اهميت زيادي برخوردار است. براي وقوع اين امر، آب تخم به ميزان معين بايد تبخير شود (13 تا 15 درصد وزن تخم تا روز 38 جوجه كشي). يك تخم با وزن 1500 گرم در روز صفر بايد بطور متوسط تا روز 38 جوجه كشي 210 گرم وزن را از دست بدهد (7/38 گرم در هفته). براي كنترل نسبي تبخير از تخم مقدار رطوبت در هواي پيرامون تخم بايد كنترل شود زيرا تعيين كننده ميزان تبخير از تخم مي‌باشد. معمولاً درصد تفريخ بالا در شترمرغ با رطوبت نسبي 25-15 درصد در 36 درجه سانتيگراد به دست مي‌آيد.
تهويه:
تهويه و جابجايي ضعيف هوا در داخل ماشين جوجه كشي ممكن است منجر به توزيع نابرابر حرارت، رطوبت و يك سطح كُشنده دي اكسيد كربن و ميزان ناكافي اكسيژن همراه با جوجه درآوري پايين شود. نمو جنين بطور عادي با سطح اكسيژن تا 18 درصد سازگار است. غلظت بالاي دي اكسيد كربن درون ماشين جوجه كشي صدمه زيادي به جوجه درآوري مي‌زند.
وضعيت تخم و چرخش آن:
در شرايط جوجه كشي مصنوعي بايد طوري نگهداري شوند كه انتهاي بزرگ به سمت بالا باشد. چرخش دستي سه بار در روز انجام شود (و در صورت امكان به دفعات بيشتر، اما هميشه دفعات چرخش بايد اعداد فرد باشند مثلاً 5، 7، 9 و غيره) يا اگر چرخش بصورت مكانيكي انجام مي‌گيرد هر يك تا دو ساعت يكبار چرخانده شود. چرخش تخم بايد در روز 38 جوجه كشي متوقف شود سپس تخم‌ها به سيني‌هاي تفريخ منتقل مي‌شوند.
تفريخ:
معمولاً در روز 38 جوجه‌كشي به دستگاه تفريخ منتقل مي‌شوند. جوجه طي 24 ساعت آخر جوجه‌كشي كيسه زرده را جذب مي‌كند كه اين كيسه به عنوان يك ذخيره غذا پس از تفريخ براي چند روز اول زندگي عمل مي‌كند. فرايند تفريخ هنگامي آغاز مي‌شود كه جوجه به وسيله عمل انعكاس سرش را تكان مي‌دهد، راهش را از طريق آلانتويز باز كرده و براي اولين بار شروع به تنفس ريوي مي‌نمايد. اين فرايند، شكستن پوسته از داخل ناميده مي‌شود و منقار جوجه را مي‌توان با عمل كندلينگ درون اتاقك هوايي مشاهده نمود. اولين گام در شكستن تخم به عنوان شكستن پوسته خارجي شناخته مي‌شود. در اين موقع رطوبت بايد 3 تا 5 درصد افزايش يابد تا اينكه جوجه بتواند به سادگي داخل تخم بچرخد. جوجه‌هاي تفريخ شده بايد قبل از خروج از دستگاه تفريخ تا خشك شدن كامل داخل آن باقي بمانند كه براي اين منظور معمولاً 24 ساعت كافي خواهد بود.

 پرورش مولدين
شتر مرغ در سن 2 تا 3 سالگي به بلوغ جنسي مي‌رسد و تا مدت زيادي بارور باقي مي‌ماند. پرنده نر در زمان بلوغ به رنگ سياه با پرو بال سفيد رنگ و شتر مرغ ماده به رنگ قهوه اي تا خاكستري است. بارزترين نشانه در شتر مرغ نر، قرمزي رنگ ساق پا، نوك و اطراف چشم است كه ارتباط مستقيمي با قدرت جنسي نر دارد. هرچه اين قرمزي بيشتر باشد پرنده از قدرت نرينگي بيشتري برخوردار است.
شتر مرغ نرو ماده به صورت جفت تا دسته‌هاي چند تايي و نيز به صورت گله نگهداري مي‌شوند. اين تركيبات بسته به ميزان زمين موجود و امكانات، قدرت جنسي نرها و اهداف اصلاح نژادي متفاوت مي‌باشد. هيچ استاندارد خاصي در اين رابطه وجود ندارد و مدير مزرعه با شناسايي پرندگان و اهداف مورد نظر روش مناسب را انتخاب مي‌نمايد. شتر مرغ‌ها در سال درحدود 6 تا 8 ماه تخمگذاري نموده و بقيه سال رااستراحت مي‌كنند. در ايران اين زمان از حدود بهمن ماه آغاز گشته و تا آبان ماه ادامه دارد بديهي است در مناطق مختلف اين زمان متغيير باشد. در طول فصل تخمگذاري هر پرنده ماده به طور متوسط 40 تا 60 تخم مي‌گذارد. البته در بعضي از پرندگان (از جمله در كشورمان) اين ركورد به 120 عدد تخم‌مرغ هم مي‌رسد. به طور متوسط از هر پرنده ماده در سال حداقل 20 عدد جوجه سالم تا زمان كشتار بايستي توليد گردد هر پرنده ماده به طور متوسط 40 تا 60 تخم مي‌گذارد. البته در بعضي از پرندگان (از جمله در كشورمان) اين ركورد به 120 عدد تخم‌مرغ هم مي‌رسد. به طور متوسط از هر پرنده ماده در سال حداقل 20 عدد جوجه سالم تا زمان كشتار بايستي توليد گردد تا اين فعاليت به صورت اقتصادي ادامه يابد. توليد مثل پرنده به عوامل زيادي از جمله ژننتيك، شرايط آب و هوايي، سلامت پرنده و به خصوص جيره مناسب بستگي دارد. استرس از عوامل منفي در تخمگذاري پرنده مي‌باشد. معمولاً براي هر پرنده بالغ حداقل 250 متر مربع در گردشگاه در نظر گرفته مي‌شود كه البته بهتر است فضاي متعلقه بيش از اين باشد. فضاي مسقف (سايبان) به ازاي هر پرنده بالغ در حدود 8 متر مربع و ارتفاع حصار در حدود 2 متر مي‌باشد. در شرايط طبيعي هر پرنده بعد از گذاشتن حدود 18 عدد تخم برروي تخم‌ها نشسته و جوجه‌كشي طبيعي انجام مي‌گيرد. در مزارع از ماشين‌هاي جوجه‌كشي استفاده مي‌گردد. در سال اول تخمگذاري، ميزان تخم گذاري نسبتاً پايين است ولي در سال‌هاي بعد به طور قابل ملاحظه اي افزايش مي‌يابد و در زمان تخمگذاري پرندگان، بايستي آرامش كافي براي پرنده مهيا گردد و ازحضور بازديدكنندگان كاست. هر گونه استرس شامل تغيير جيره، صداهاي ناآشنا براي پرنده (پارس سگ، تراكتور، هوايي و ....) حضور بازديدكنندگان، ترس و حتي تغييرات آب وهوايي برروي تخمگذار و باروري تخم‌ها اثر مستقيم دارد. در زمان فصل استراحت
بايستي غذا با فيبربالا، پروتئين و انرژي پايين در اختيار پرنده قرار گيرد و افزايش وزن پرندگان را كنترل نمود . وزن اضافي در فصل توليد اثر منفي در جفتگيري و تخم گذاري دارد. در فصل استراحت بايستي ويتامين و مواد معدني به اندازه كافي در اختيار پرنده قرار گيرد

 كشتار و فراوري محصولات :يكي از مهمترين بخش‌هاي پرورش صنعتي شترمرغ كشتارگاه است. كشتارگاه شترمرغ بايد با استانداردهاي سطح بالا ساخته شود و با دقيق ترين مقدرات بهداشتي اداره شود. اين كار نه تنها عملكرد آنرا بالاتر خواهد برد بلكه تعداد و محدوده بازارهاي قابل دسترس را براي صاحب كشتارگاه افزايش مي‌دهد. كشتارگاه شامل محل نگهداري شترمرغ زنده، محل‌هاي مجزا براي كشتار، پركني، پوست كني، خارج كردن امحاء و احشاء، جدا كردن گوشت از استخوان، خنك كردن، بسته بندي، انجماد و ارسال گوشت مي‌باشد. شترمرغ‌ها بسته به مديريت و سرعت رشد بين 10 و 14 ماهگي براي كشتار آماده اند. پس از مراحل ذبح شترمرغ، لاشه در درجه حرارت 1 درجه سانتيگراد در چيلر سرد مي‌شود. طول مدت سرد كردن از چند ساعت تا 24 ساعت متغير است. استخوان جدا شده و گوشت به قطعات مختلف درجه بندي مي‌شود. گوشت معمولاً در خلاء و در بسته‌هاي 2 كيلوگرمي بسته‌بندي شده و يا به صورت تازه به بازار ارسال شود يا اينكه به يك سردخانه براي نگهداري در دماي 20- درجه سانتيگراد منتقل مي‌شود.
عمل آوري پوست :
دليل اصلي براي عمل آوري پوست حفظ ساختار ظريف آن است تا بتوان قبل از دباغي پوست را با حفظ حالت طبيعي نگهداري نمود. نمك سود كردن مرطوب يك روش عمل آوري است.
درجه بندي :
چند درجه در ارزيابي پوست‌هاي نمك سود در نظر گرفته مي‌شوند. اين درجات معمولاً بين 4 تا 5 متغيراند كه آخرين درجه شامل حذفي‌هاست. با ارزش ترين پوست ها (درجه 1) كيفيت ممتازي دارند و شامل پوست‌هايي‌اند كه تازه بوده، به خوبي عمل آوري شده، داراي اندازه اي كامل و خطوط برش درستي مي‌باشند. آنها هيچ آثاري از گوشت، چربي يا لخته‌هاي خون (روي سطح زيرين) نداشته و فاقد هرگونه فوليكولهاي پرصدمه ديده، بريدگي، سوراخ و يا هرگونه نواقص ديگر مي‌باشند. سپس بر حسب تعداد و وضعيت نواقص، پوست‌ها از درجه 2 تا حذفي درجه‌ بندي مي‌شوند.
گوشت :
شترمرغ‌ها گوشت قرمزي توليد مي‌كنند كه از لحاظ مزه و بافت (بسته به سن كشتار) شبيه به گوشت گوساله و گاو است. پروتئين اين گوشت بالاست ولي چربي آن در سطح پائيني قرار دارد.

 

بررسي‌ها كاملاً نشان مي‌دهند كه گوشت شترمرغ از نقطه نظر سلامت بسيار بهتر از ساير انواع گوشت است زيرا محتوي مقدار خيلي كمتري چربي و كلسترول مي‌باشد. يك جنبه خاص گوشت شترمرغ بالا بودن پروتئين و پائين بودن چربي آن است. اين ويژگي آن را براي فرآوري بيشتر به محصولات گوشتي خواه به تنهايي يا در تركيب با ساير انواع گوشت بسيار مناسب مي‌سازد. گوشت شترمرغ در حال حاضر به اشكال مختلفي به بازار عرضه مي‌شود از جمله: پاته، بيكن، پاستارمي، فرانكفورتر، همبرگر، دودي ،سرخ شده، تكه‌هاي گوشت تازه و استيك.

بيماري‌ها :
علاوه بر داشتن امكانات خوب و بكارگيري مديريت مناسب، بايد يك برنامه پيشگيري از بيماري مورد توجه قرار گيرد. اين برنامه مي‌تواند از مزرعه‌اي به مزرعه ديگر تغيير كند كه بستگي به عواملي مانند مسائل اقتصادي و خطرات ناشي از بيماري دارد. اين برنامه شامل واكسيناسيون‌هاي مختلف، تشخيص انگلهاي خارجي و داخلي، شناسايي بيماريها، كنترل غذا و رشد، بالا بردن ايمني زيستي و غيره است. ايمني زيستي ارزان‌ترين راه پيشگيري بيماريها بوده و شامل كنترل حركات (هم پرنده‌ها و هم حيوانات ديگر) و سالم‌سازي است.

الف : تنفسي

1 - آنفولانزاي مرغي
2 - بيماري‌هاي تنفسي قارچي و ميكروبي
3 - مايكو پلاسما

ب : عوارض معدي روده‌اي

1 - ورم معده قارچي
2 - ليبيو استرونژيلوس
3 - ليبيو استرونژيلوس
4 - گرفتگي
5 - آنتريت ويروسي
6 - آنتريت ويروسي
7 - آنتريت انگلي مرغ‌ها

ج : عوارض عصبي- عضلاني - اسكلتي

1 - بيماري نيوكاسل
2 - آنسفالوپاتي
3 - بوتوليسم
4 - مسموميت
5 - بدشكلي‌هاي پا
6 - شكستگي‌ها
7 - بيماري عضله
8 - هيپوگلاسمي
د : ساير بيماري‌ها :
1 - بيماريهاي پوستي
2 - هپاتيت
3 - سندرم جوجه پژمرده

نتيجه گيري
پرورش پرنده‌اي با گوشت خوب نيازمند داشتن برنامه تغذيه اي صحيح همراه با مديريت تغذيه‌اي خوب و براساس استانداردهاي توليد مي‌باشد. برنامه مديريتي مزرعه اي كه شامل سيستم كارآي ركوردگيري و نيز به كارگيري بهبود ژنتيكي مي‌باشد. روش انجام اين امر توسط Blue Montain طرح ريزي شده است و آنان منتظر ديدن نتايج اوليه اين برنامه توليدي خوب مي‌باشند. چند سال طول مي‌كشد تا نتايج پايدار حاصل از اين برنامه را بتوان ديد اما تا زماني كه به اين سطح توليد برسيم مشكلات مطرح شده در اين مقاله را نمي توان مشخص كرد و در جهت حل آن كوشيد. همكاري و استفاده از اطلاعات موجود، باعث خواهد شد اين مشكلات غير اقتصادي تبديل به توليد سودمندي براي هر توليد كننده گردد.

بخش اول

بخش دوم

بخش سوم

ساختمان جوجه‌كشي:‏
مواد و تجهيزات مورد استفاده در ساختمان جوجه‌كشي بايد قابل تميز كردن و شستشو با فشار آب زياد باشند و در ‏اثر استفاده از مواد ضد عفوني كننده دچار خوردگي و فساد نشوند. كف سالن جوجه‌كشي بايد فاقد درز و يا برآمدگي ‏باشد تا از تكان شديد تخم‌ها در هنگام حمل و نقل جلوگيري به عمل آيد. تمامي اتاقها بايد داراي كانال زهكشي و ‏هواكش بوده، گوشه اتاق‌ها گرد و تمام وسايل برقي مورد استفاده در اين ساختمان بايد در برابر نفوذ آب مقاوم باشند.‏
توجه به اندازه دربها و راهروها نكته مهمي است كه در هنگام ساخت بايد مد نظر قرار بگيرد چرا كه وجود راهروهاي ‏تنگ و دربهاي باريك در ساختمان باعث ايجاد مشكلات عديده بخصوص در هنگام تغيير در ابعاد راكها كه بر اثر ‏تغيير ماشين ستر و يا هچر ايجاد مي‌گردد خواهد شد.‏
كف و ديوارهاي اتاق تا سقف بايد با كاشي سفيد پوشيده شده باشند تا وجود كوچكترين آلودگي در آنها مشخص ‏گردد، هر چند كه تميز بودن سطوح هيچ ارتباطي به پاكي و استريل بودن سطح نخواهد داشت.‏
توجه به كف سازي و ايجاد شيب مناسب سالن در جهت زهكشي‌ها از ديگر مسائل مهم ساختمان جوجه‌كشي است ‏چرا كه باقي ماندن آب پس از شستشو علاوه بر اتلاف وقت سبب افزايش بار ميكروبي و افزايش هزينه‌هاي ضدعفوني ‏محل خواهد گرديد. به طور كلي نبايد در هنگام ساخت و تاسيس ساختمان جوجه‌كشي هيچگونه صرفه جويي صورت ‏گيرد چرا كه اين امر علاوه بر كاهش توليد و جوجه درآوري منجر به افزايش هزينه‌هاي جاري در طي ساليان بعد ‏خواهد شد.‏
جمع آوري تخم از آشيانه:‏
شترمرغها به صورت يك روز در ميان و معمولاً در بعد از ظهرها تخم مي‌گذارند كه لازم است اين تخمها هر چه ‏سريعتر جمع آوري شده و به سالن جوجه‌كشي منتقل گردند. در مزارع پرورش شترمرغ يكي از تخم‌ها در لانه باقي ‏مانده و بقيه تخمها برداشته مي‌شوند، اين راهكار ساده شترمرغ را تشويق به تخمگذاري بيشتر مي‌نمايد. تخمهايي كه ‏مدت زمان بيشتري در آشيانه باقي مي‌مانند به چند علت از نظر جوجه درآوري ضعيفتر خواهند بود:‏
‏1.‏ غلت خوردن تخم در آشيانه توسط پرندگان بالغ
‏2.‏ در معرض سرما و آلودگي قرار گرفتن تخمها
‏3.‏ نفوذ آلودگي به لابلاي منافذ تخم
‏4.‏ قرارگرفتن تخمها در معرض نور خورشيد كه در نتيجه آن دماي داخل تخم بيش از حد افزايش خواهد يافت.‏
جمع آوري تخم در مزارع شترمرغ لزوماً با دست انجام گرفته و براي اين منظور بهتر است براي جمع‌آوري هر تخم از ‏يك دستكش يكبار مصرف و يا يك دستمال كاغذي سالم و تميز استفاده كرد، دليل انجام اين كار آن است كه دست ‏خود كارگر به علت جمع آوري تخمهاي متعدد از پن‌هاي مختلف َالوده شده و برداشت هر تخم احتمال انتقال ‏آلودگي و نفوذ ميكروارگانيسمها را به داخل تخمهاي ديگر افزايش مي‌دهد.‏
در هنگام جابجايي تخمها از هرگونه حركت شديد و ضربه پرهيز كنيد تا نطفۀ تخم دچار آسيب نشود براي رسيدن به ‏اين منظور مي‌توان از ابرهاي فشرده و يا ظرفهاي پلاستيكي جهت حمل تخم‌ها به ساختمان جوجه‌كشي استفاده ‏نمود.
ابر فشرده مورد استفاده در انتقال تخم شترمرغ‏
جهت ضد عفوني ابرها در پايان هر روز ابرها را شسته و در اتاق دود قرار داده تا هرگونه آلودگي آنها از بين برود. از ‏مشكلات جمع آوري تخمها در مزارع مي‌توان به دسترسي مشكل كارگرها به تخم‌هاي گذاشته شده در انتهاي هر پن ‏اشاره كرد. در نتيجه در برخي از مزارع براي آنكه بتوانند زمان و محل تخم گذاري حيوان را تحت كنترل داشته باشند ‏در زير سايه‌بان پن، لانۀ تخمگذاري مي‌سازند و درون آن تخمي كه قبلاً محتوياتش خالي و با مواد ديگر پرشده است ‏قرار مي‌دهند تا مرغ را ترغيب به تخمگذاري درآن محل نمايند. در هنگام جمع آوري تخم اطلاعاتي همچون تاريخ ‏تخمگذاري، شمارۀ گروه توليدمثلي و شمارۀ پن مولد نيز ثبت مي‌گردد. بدون اين اطلاعات اوليه، الگوي ژنتيكي گله ‏اصلاح نژادي قابل تشخيص نخواهد بود.‏
ورود تخم به جوجه‌كشي:‏
اولين كار پس از ورود تخم‌ها به ساختمان جوجه‌كشي، تميز و ضدعفوني كردن تخمها است. ورود تخم‌هاي ‏كثيف به داخل جوجه‌كشي سبب افزايش مرگ و مير جنين و جوجه‌ها خواهد شد، همچنين به علت نفوذ ميكروب به ‏داخل پوسته قابليت هچ پايين آمده و يا جوجه هايي با كيفيت پايين متولد خواهند شد. اين قبيل مشكلات سبب افزايش ‏ضايعات هفته اول پرورش خواهد گرديد. جهت تميز كردن و ضدعفوني تخم‌ها مي‌توان گرد و غبار و آلودگيهاي ‏سطحي تخم را با يك برس نرم، تميز كرد. تا حد امكان از شستن تخم‌ها با آب بپرهيزيد، زيرا اين عمل اغلب باعث ‏تركيدن تخم به علت آلودگي به مايكوپلاسما خواهد شد، چنانچه تخم خيلي كثيف باشد مي‌توان آن را با آب گرمي ‏كه دماي آن ‏F‏ ˚10بيشتر از دماي خود تخم است شست.‏
روش‌هاي ضدعفوني تخم‌ها:‏
‏1.‏ استفاده از گاز اوزون
‏2.‏ مه پاشي ماده ضدعفوني كننده مانند‎ virkon-s ‎
‏3.‏ دود دادن با پرمنگنات پتاسيم و فرمالين‏
‏4.‏ تركيبات كلره
‏5.‏ تركيبات چهارتايي آمونيوم
‏6.‏ الكل و اسيد سيتريك
در هر صورت روشهاي اصول بهداشتي در رابطه با تخم هميشه بحث برانگيز بوده است اما آنچه كه مشخص است رابطۀ ‏مستقيمي بين ترشح و تركيدن تخم در ستر با شستشوي تخم وجود دارد.‏
پس از زدودن آلودگي از روي تخمها آنها را به اتاق دود انتقال داده كه جهت دود دادن از پرمنگنات پتاسيم وفرمالين ‏استفاده مي‌شود (مقدار ماده مورد نياز جهت ضد عفوني هر متر مكعب شامل 7 گرم پرمنگنات و 14سي سي فرمالين ‏است). در هنگام دود دادن به دماي اتاق توجه كنيد، حرارت اين اتاق در بهترين حالت‏c˚ 27 و رطوبت نسبي آن 75% ‏توصيه مي‌گردد. اتاق دود مي‌بايستي كوچك و مطابق با ظرفيت تخم‌ها ساخته شود و داراي مكنده اي قوي بوده تا به ‏سرعت بتواند اتاق را از گاز خالي نمايد. براي دود دادن تخم‌ها از ظروف فلزي و يا سفالي استفاده مي‌گردد، از به كار ‏گيري ظروف پلاستيكي پرهيز كنيد چرا كه در اثر حرارت ايجاد شده آب خواهند شد. جهت مخلوط كردن مواد توجه ‏كنيد كه فرمالين بر روي پرمنگنات بايد ريخته شود. زمان دود دادن تخمها حدود 20 دقيقه بوده و براي اين كار بهتر ‏است از پريزهاي تايمري استفاده گردد تا هيچگاه خطايي در رابطه با روشن كردن هواكشها رخ ندهد. ‏
طول مدت ذخيره كردن تخم در انبار 10-2 روز در دماي‏‎ ‎‏ ‏c˚20-16 و رطوبت نسبي 75-70 % مي‌باشد. حفظ درجه ‏حرارت محيطي كمتر از ‏c˚3/18 به ما اجازه مي‌دهد كه مدت زمان انبار تخم‌ها قبل از انكوباسيون را افزايش دهيم، ‏همچنين نگهداري تخم‌ها در دماي بالاي ‏c˚5/20 موجب كوتاه شدن مدت زمان ذخيره سازي تخم در انبار، افزايش ‏متابوليسم و از دست دادن بيش از حد آب تخم مي‌گردد. مدت زمان ذخيره سازي تخم‌ها و كيفيت سفيده با هم ‏ارتباط دارند، به گونه‌اي كه در اوايل دوره تخمگذاري كه كيفيت آلبومين بالا است مي‌توان طول مدت نگهداري ‏تخم را افزايش داد و هر چه از دوره تخمگذاري مي‌گذرد به علت كاهش كيفيت آلبومين مدت زمان نگهداري تخم ‏شترمرغ در اتاق نگهداري كاهش مي‌يابد. به هر صورت تخم بايستي حداقل يك روز دراتاق نگهداري بماند، علت اين ‏امر انجام عمل كندلينگ در اين اتاق جهت تشخيص كيسه هوايي تخم و كاهش غلظت سفيده است. در طول مدت ‏نگهداري، تخم‌ها يك تا دو بار در روز با زاويه 45 درجه از حالت عمودي چرخانيده مي‌شوند تا به حركت زرده به ‏طرف اتاقك هوايي كمك نمايد. ‏
به محض اينكه اتاقك هوايي تخم شترمرغ بر اثر كندل كردن آن مشخص گرديد تخمها را بايستي طوري قرار داد كه ‏اطاقك هوايي در سمت بالا قرار گرفته و تخم با سطح افق زاويه 45 درجه را تشكيل دهد.
چنانچه تشخيص كيسه هوايي ‏ميسر نباشد چرخاندن تخمها بايستي به صورت افقي صورت بگيرد، در اين حالت تخمها به صورت افقي خوابانده شده ‏و هر بار 180 درجه مي‌چرخند، به طوري كه هر بار يك طرف تخم در زير قرار مي‌گيرد. چرخش يكبار در جهت ‏عقربه‌هاي ساعت و در نوبت بعدي در خلاف جهت عقربه‌هاي ساعت خواهد بود. ‏
چرخاندن تخمها بايد تا حد امكان با ملايمت صورت بگيرد زيرا تخمها نسبت به لرزيدن و تكان خوردن بسيار حساس ‏بوده كه اين حساسيت در مراحل ابتدايي انكوباسيون بيشتر است، در ضمن داشتن يك دستگاه شمارنده براي ثبت تعداد ‏دفعات چرخش و بازديد روزانه نيز مفيد مي‌باشد.‏
1 روز قبل از خروج تخمها از اتاق سرد و ورود آنها به دستگاه ستر دماي اتاق را به مرور افزايش داده تا در هنگام ورود ‏تخمها به دستگاه ستر هيچ يك از آنها عرق نكنند، در ضمن در اين روز بر روي تخمها برچسب زده مي‌شود كه حاوي ‏اطلاعاتي نظير شمارۀ تخم، تاريخ ورود تخم به ستر و... خواهد بود، بهتر است درج اطلاعات تخم در داخل دفاتر ‏جوجه‌كشي در همين روز صورت گيرد كه شامل اطلاعاتي نظير جدول زير خواهد بود.‏
رديف شماره ‏تخم شماره ‏والدين تاريخ
تخمگذاري ورود به ‏ستر وزن ‏ستر محل تخم ‏در ستر حذف ‏شدن وزن ‏هچري حذف
هچري وزن ‏تولد تاريخ ‏تولد شماره ‏پلاك
‏12 ساعت پيش از انتقال تخم‌ها به ستر مجددا به آنها دود داده مي‌شود. به خاطر داشته باشيد كه بلافاصله بعد از دود ‏دادن نمي‌توان تخم‌ها را به دستگاه جوجه‌كشي منتقل كرد زيرا اين كار باعث آسيب ديدن نطفه خواهد شد. ‏

انتخاب تخم جهت جوجه‌كشي:‏
تمامي تخم‌هاي توليد شده توسط مادران مولد جهت جوجه‌كشي مناسب نيستند مانند تخم‌هاي شكسته، كثيف و ‏يا داراي اشكال نامناسب، از ورود اين تخم‌ها به جوجه‌كشي پرهيز نماييد. تخم‌هاي خيلي بزرگ و يا خيلي كوچك ‏قابليت جوجه درآوري كمتري نسبت به تخم‌هاي متوسط دارند، همچنين مدت زمان جوجه درآوري تخم‌هاي خيلي ‏بزرگ طولاني تر از تخم‌هاي كوچك تر است و به درجه حرارت بالاتري جهت جوجه‌كشي نياز دارند.‏
دستگاه جوجه‌كشي:‏
انكوباتورها را مي‌توان به دو دسته «يك مرحله اي» كه در آن همه تخم‌ها با هم و به طور همزمان وارد دستگاه شده ‏و در يك روز از تخم خارج مي‌شوند و «چند مرحله اي» كه ورود تخم‌ها به ستر و تفريخ تخم‌ها در زمان‌هاي ‏مختلف صورت مي‌گيرد تقسيم‌بندي كرد.‏
از عوامل مؤثر بر جوجه‌كشي موفق مي‌توان به ژنتيك و تغذيه مولدين، بهداشت، طراحي صحيح جايگاه مولدين، ‏انتخاب دستگاه جوجه‌كشي مناسب، طراحي صحيح ساختمان جوجه‌كشي اشاره كرد.‏
‏ 4 عامل مهم در انكوباسيون مصنوعي تخم‌هاي شترمرغ بايد مد نظر قرار بگيرد:‏
‏ 1- درجه حرارت
2- رطوبت نسبي
3- تهويه
‏4- چرخش تخم ها
از بين فاكتورهاي فوق درجه حرارت انكوباتور مهم ترين فاكتور است. درجه حرارت دستگاه انكوباسيون بينF˚98-90 ‏مي‌باشد، اما بهترين درجه حرارت ‏F˚6/97 است، همچنين رطوبت نسبي آن 28-15درصد در جريان هواي زياد ( 5 تا ‏‏30 بار گردش هوا در ساعت)، غلظت دي اكسيد كربن حداكثر 03/0% و غلظت اكسيژن بالاي20% باشد. مدت زمان ‏لازم جهت انكوباسيون تخم‌هاي شترمرغ (از ورود تخم به دستگاه ستر تا ورود به دستگاه هچر) حدود 35-39 روز ‏خواهد بود. درجه حرارت دستگاههاي انكوباتور با توجه به موقعيت ساختمان داخلي دستگاه، اندازه و وزن تخم‌ها و ‏تعداد تخمي كه در دستگاه قرار مي‌گيرد متفاوت خواهد بود.‏
آب در بخش جوجه‌كشي جهت مقاصد شستشو و ايجاد رطوبت در اتاق انكوباسيون مورد استفاده قرار مي‌گيرد، اين ‏آب بايد داراي استاندارد آبهاي مورد استفاده انسان باشد، شمارش كلي فرم آب صفر و ميزان «كل باكتري موجود در ‏آب» در آن حداقل باشد (200 تا 300 به ازاي هر ميلي ليتر آب) در غير اين صورت مي‌توان به آب كلر زد ‏‏(‏ppm‏5)، حتي در اين شرايط نيز باكتري پزودوموناس مي‌تواند هنوز زنده بماند و تحت تنوع زيستي تكثير پيدا كند، ‏بخصوص در تانكرهاي ذخيره سازي آب و لوله‌هاي كهنه آب كه محتويات آهن بالايي دارند. حضور باكتري ‏پزودوموناس در آب سبب افزايش تركيدگي تخم‌ها خواهد شد و محتويات تخم گنديده تا شعاع يك متري تخم‌هاي ‏ديگر را آلوده ميكند.‏
در روز 14 جوجه‌كشي لازم است كه تخم‌ها كندل شوند، هدف از اين كار مشخص كردن نطفه‌داري تخم‌ها و ‏خروج تخمهاي بي نطفه از دستگاه است. تخمها در داخل انكوباتور تحت شيب 45 درجه با سطح افق قرار گرفته به ‏گونه اي كه كيسه هوايي به سمت بالا بوده و هر 3 تا 4 ساعت تخم يك دور كامل مي‌چرخد. براي اطمينان از گردش ‏تخم‌ها مي‌توان از شماره اندازهاي موجود بر روي راكها استفاده كرد.‏
اگر تعداد كمي از تخم‌ها بيش از حد رطوبت خود را از دست داده باشند بايد آنها را جدا كرده و در دستگاه ديگري ‏با رطوبت بالاتر قرار داد و از طرفي بالا بودن رطوبت داخل انكوباتور نهايتا باعث كاهش از دست رفتن آب درون تخم‏، خيس و پف كردن جوجه‌هاي هچ شده خواهد شد.‏
كاهش درجه حرارت انكوباتور و ايجاد استرس سرمايي منجر به عقب افتادگي و رشد غيرطبيعي سيستم گردش خون و ‏قلب، كاهش رشد و توسعه غشاهاي جنيني و در نتيجه كاهش بازده تنفسي، كاهش استفاده از كيسه زرده و آلبومين مي‌‏گردد.‏
بهترين روش جهت مطمئن شدن از مناسب بودن حرارت دستگاه، استفاده از دماسنج‌هاي فارنهايت مي‌باشد. استفاده از ‏اعداد نمايش داده شده توسط نمايشگر دستگاه انكوباتور قابل اعتماد نبوده و سبب بوجود آمدن هچ ناموفق خواهد شد.‏
در طول دوره جوجه‌كشي 15-13% وزن تخم به واسطه تبخير آب داخل آن و از دست دادن دي‌اكسيدكربن كاهش ‏مي‌يابد كه اين عمل باعث افزايش حجم كيسه هوايي شده به طوري كه اندازه كيسه هوايي به 3/1 وسعت فضاي داخل ‏تخم شترمرغ در پايان دوره جوجه‌كشي مي‌رسد و همين امر باعث تامين اكسيژن لازم جهت تنفس جنين قبل از خروج ‏از تخم مي‌گردد.